Kritische geluiden t.a.v. de DSM5 (deel 2): diagnostische inflatie

In onderstaand artikel uit het mei nummer van Medisch Contact wordt nadere aandacht besteed aan de diagnostische inflatie die gaat optreden door de overgang van de DSM-IV naar de DSM5


In deze video legt Allen Frances in klare taal zijn bezwaren uit ... he's got a point!

Kritische geluiden t.a.v. de DSM5; for better or for worse?

De opvolger van de DSM-IV komt eraan: de DSM5. For better or for worse?

In de onderstaande uitzending van Labyrint uiten zowel de Amerikaanse psychiater Frances, die in de jaren '90 de taskforce van de DSM-IV aanvoerde, en de Nederlandse psychiater van Os, die betrokken werd bij de ontwikkeling van de DSM5, kritische geluiden t.a.v. het invloedrijke psychiatrische classificatiehandboek. Hebben we straks allemaal een psychiatrische stoornis?

Een vooruitblik op de DSM5 met pro's en contra's is te lezen in onderstaand artikel uit "de Psychiater" (april 2013):

Meer materiaal over de DSM5 is te vinden op www.discura.nl

ADHD en ASS zijn psychiatrische aandoeningen die voor de leek niet direct zichtbaar zijn, zoals bijvoorbeeld een gebroken been. Patienten met ADHD of ASS stuiten dan ook dikwijls op onbegrip t.g.v. vooroordelen en gebrek aan inzicht bij andere mensen.

Helaas is het bij politici en sommige professionals niet anders. In de politiek klinken anti-ADHD geluiden als gevolg van de gestegen ziektekosten in de GGZ en het toegenomen gebruik van ADHD medicatie. Te kort door de bocht wordt ouders verweten dat ze hun kinderen niet goed opvoeden.
Onlangs las ik in het onderstaande artikel in de Telegraaf dat psycholoog Laura Batstra, onderzoeker en docent aan de Rijksuniversiteit Groningen, de anti-ADHD hetze schaamteloos voedt:
Batstra's boektitel ’Hoe voorkom je ADHD? Door de diagnose niet te stellen’ is mijn ogen uitermate kort door de bocht en schoffeert vele psychologen en (kinder)psychiaters, die op een zorgvuldige wijze afwegen of er een ADHD diagnose gesteld kan worden. Een psychiatrische diagnose wordt in principe alleen gesteld als de symptomen ernstig genoeg zijn en gepaard gaan met disfunctioneren en lijdensdruk bij de patient en/of zijn omgeving.
Batstra's beschuldiging dat de farmacie adhd omschrijft als een hersenziekte om de verkoop van medicijnen als Ritalin, Concerta, Medikinet en Equasym op te drijven en er daarom belang bij heeft dat de diagnose ADHD wordt gesteld, stelt vele psychiaters, die deze medicatie op een weloverwogen wijze voorschrijven, onderbouwd d.m.v. wetenschappelijk onderzoek en professionele richtlijnen, in een kwaad daglicht. Ik vind de stellingname van collega Batstra te ongenuanceerd en polariserend. Met haar kanttekeningen t.a.v. de medicamenteuze behandeling van ADHD gaat ze als psycholoog in ieder geval haar boekje te buiten, omdat het buiten haar deskundigheidsgebied valt.
Hoog tijd dus voor meer nuance in het ADHD debat! In het mei-nummer van het vaktijdschrift De Psychiater vond ik het onderstaande artikel van prof. Vermeiren en Arga Paternotte, dat de benodigde nuancering aanbrengt:

Tenslotte verwijs ik naar de eerdere bijdrage in Psychotopics waarin het artikel aan bod kwam dat in 2011 verscheen in het tijdschrift Medisch Contact om stelling te nemen tegen het idee dat ADHD een modediagnose zou zijn en de bijgaande video.